Dziecko nienarodzone (Nasciturus) może dziedziczyć spadek pod pewnymi warunkami. Mianowicie warunkiem koniecznym jest by urodziło się ono żywe, i by było poczęte przed śmiercią spadkodawcy. Zgodnie z treścią art. 927 § 2 K.c. dziecko w chwili otwarcia spadku już poczęte może być spadkobiercą, jeżeli urodzi się żywe. Może ono dziedziczyć zarówno na podstawie ustawy jak i testamentu.Prawa podmiotowe, do jakich należy prawo do dziedziczenia, nie mogą być wykonywane, a jedynie zabezpieczone do momentu gdy dziecko urodzi się żywe. Zgodnie z art. 1015 § 1 K.c. oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. W przypadku dziecka urodzonego po śmierci spadkodawcy termin 6 miesięcy na złożenie w jego imieniu oświadczenia na przyjęcie lub odrzucenie spadku rozpoczyna swój bieg od dnia urodzenia się dziecka. Spadek można odrzucić w imieniu dziecka, które urodziło się żywe po śmierci spadkodawcy. Nie można tego zrobić przed jego urodzeniem, ponieważ dziedziczy ono dopiero po swoim narodzeniu. Oświadczenie o odrzuceniu spadku w imieniu małoletniego dziecka musi być poprzedzone wyrażeniem zgody przez sąd rodzinny i opiekuńczy. W myśl art. 101 § 3 K.r.i.o. rodzice nie mogą bez zezwolenia sądu opiekuńczego dokonywać czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu ani wyrażać zgody na wykonywanie takich czynności przez dziecko. W tym celu należy wystąpić do sądu z wnioskiem o zezwolenie na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka małoletniego. Jest to warunek konieczny, aby dokonać w imieniu dziecka czynności polegającej na złożeniu oświadczenia o odrzuceniu spadku. Małoletnie dziecko jest reprezentowane przez swoich przedstawicieli ustawowych (rodziców).